....θα ήθελα απαντήσεις σε ερωτήσεις ΟΥΣΙΑΣ...

... πολιτιστικές δρατηριότητες ...

Η παρακάτω διεύθυνση (URL) οδηγεί στην σελίδα του υπουργείου πολιτισμού που αφορά την επιχορήγηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων ... όταν φυσικά υπάρχει κάποια ιδέα... ένα σχέδιο ... κάποια πρόταση ...
Νομίζω πως η διαδικασία απόκτησης κωδικού πρόσβασης για τον δήμο μας έχει ολοκληρωθεί - μπορεί να μας ενημερώσει σχετικά το τμήμα πολιτισμού του δήμου ....


http://drasis.culture.gr/

 

 

Δεν θα ήταν άσχημα αν μπορούσαμε να εντάξουμε μερικές πολιτιστικές εκδηλώσεις σε τέτοια προγράμματα - για παράδειγμα μια εκδήλωση που παράλληλα θα αναδείκνυε και την μακραίωνη ιστορία του τόπου ( Αίνεια )



ο νέος τρόπος ασφαλτόστρωσης ....

Προτάσεις για πράσινες στέγες στον δήμο μας

Προτάσεις που θα μπορούσε να εξετάσει ο δήμαρχος μαζί με τις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου

(ας μην χάσουμε την ευκαιρία να ενταχθούν κάποια δημόσια κτήρια στο πρόγραμμα των 20 εκατομμυρίων ευρώ μέσο ΕΣΠΑ για πράσινες στέγες που θα "ανοίξει" τον επόμενο μήνα, βάση δημοσιευμάτων - να γίνουμε και εμείς ένας πρωτοποριακός δήμος ...)

- το υπό ανέγερση πολιτιστικό κέντρο στο δημοτικό διαμέρισμα της Περαίας, το οποίο θα έχει τεράστια έξοδα θέρμανσης και ψύξης και δεδομένου ό, τι η πράσινη στέγη εξοικονομεί ακόμα και πάνω από 80% ενέργειας και σε συνδυασμό με την υποχρέωση τα δημόσια κτήρια να είναι ενεργειακά αυτόνομα έως το 2015, θα ήταν ιδανικό το συγκεκριμένο κτήριο να ενταχθεί στο πρόγραμμα ....

-σχολικά κτήρια, ακόμα και αν έχουν κεραμοσκεπές

-δημοτικά κτήρια που χρησιμοποιούνται από σωματεία και συλλόγους σε όλη την γεωγραφική έκταση του δήμου

-ενδεχομένως και οι εγκαταστάσεις του ΚΑΠΠΑ 2000 για την μείωση των λειτουργικών του εξόδων



ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΓΚΑΙΡΟΣ για να μην μας λέτε μετά πάλι ότι δεν προλαβαίνατε ...

Οφέλη από τις πράσινες στέγες

πηγή

Μείωση της κατανάλωσης ενέργειας προσφέρουν οι πράσινες στέγες

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας






Σημαντική μείωση της κατανάλωσης ενέργειας προσφέρουν οι πράσινες στέγες σε ελληνικά κτίρια, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Στη μελέτη αναφέρεται ότι οι πράσινες στέγες προσφέρουν εξαιρετική θερμομόνωση, υγρομόνωση και ηχομόνωση.


Η μείωση του κόστους ενέργειας για ψύξη μπορεί να φτάσει έως και το 40%, ενώ στον τελευταίο όροφο, κάτω από τη φυτεμένη επιφάνεια, αλλά και στις μονοκατοικίες η μείωση φθάνει το 87%.
Τον επόμενο μήνα αναμένεται να προκηρυχθεί πρόγραμμα για πράσινες ταράτσες προϋπολογισμού 20 εκατομμυρίων ευρώ από το ΕΣΠΑ για δημόσια κτίρια.
Σημειώνεται ότι η κατασκευή μιας πράσινης στέγης προσφέρει σειρά από οφέλη τόσο για το ίδιο το κτίριο που θα τη φιλοξενήσει όσο και γενικότερα για το περιβάλλον.
Ενεργειακά – οικονομικά οφέλη: Oι πράσινες στέγες προσφέρουν εξαιρετική θερμομόνωση, υγρομόνωση και ηχομόνωση. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μειώνεται πολύ η απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας από τη στέγη με αποτέλεσμα τη μείωση της διείσδυσης της θερμότητας από το εξωτερικό περιβάλλον προς το κτίριο. Η μείωση της κατανάλωσης πετρελαίου θέρμανσης υπολογίζεται σε 2 λίτρα για κάθε τετραγωνικό μέτρο πράσινης ταράτσας, κάθε χρόνο.
Μια πράσινη στέγη προστατεύει επίσης την ταράτσα από εξωτερικούς φθοροποιούς παράγοντες (ηλιακές ακτίνες UV, απότομες μεταβολές θερμοκρασίας, χαλάζι, ρύποι κ.λπ.) και επιμηκύνει τη διάρκεια ζωής της κατά τουλάχιστον 40 χρόνια.
Περιβαλλοντικά οφέλη: Oι πράσινες στέγες βελτιώνουν την ποιότητα του εισπνεόμενου αέρα (παράγουν οξυγόνο, φιλτράρουν τη σκόνη), συμβάλλουν στην άμβλυνση του φαινομένου της αστικής νησίδας θερμότητας (το φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας στο κέντρο της πόλης σε σχέση με τα προάστια λόγω απουσίας πράσινου και υπερβολικής παρουσίας τσιμέντου και ασφάλτου), επίσης συμβάλλουν στην ορθολογική διαχείριση του νερού και παρέχουν χρήσιμο χώρο στην εκτοπισμένη από τις πόλεις άγρια ζωή.
Κοινωνικά οφέλη: Oι πράσινες στέγες, αξιοποιώντας αχρησιμοποίητους χώρους, παρέχουν μέρη για ψυχαγωγία, χαλάρωση ή και κοινωνικοποίηση.
Μια απλή κατασκευή βασισμένη σε δίκτυο γλαστρών κοστίζει ενδεικτικά από 5 ευρώ το τ.μ., ενώ μια σύγχρονη κατασκευή με όλα τα απαραίτητα στρώματα, αρδεύσεις, μονώσεις και φύτευση κυμαίνεται γύρω στα 100 ευρώ ανά τετραγωνικό. Το κόστος είναι συνάρτηση των προδιαγραφών επιλογής των υλικών και φυτών.
Ταρατσόκηπος ή roof garden
Το φυτεμένο δώμα ή αλλιώς ταρατσόκηπος ή roof garden είναι το δώμα όπου έχει δημιουργηθεί η κατάλληλη υποδομή για τη φύτευσή του αντί του απλού δώματος ή της παραδοσιακής κεραμοσκεπής. Οι πράσινες στέγες υπήρχαν πολύ πριν την εξέλιξη της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες λόγω του ότι δεν υπήρχε και η κατάλληλη τεχνογνωσία. Προσφέρουν αισθητικές λύσεις διότι συμβάλλουν στην αρμονική ένταξη του κτιρίου στο περιβάλλον και βοηθούν στην προστασία του κτιρίου ενώ ταυτόχρονα είναι και οικολογικά.
Υπάρχουν πολλών ειδών φυτεμένα δώματα αλλά οι διακρίνονται σε τρεις κύριους τύπους:
- Εντατικός τύπος: Αυτός ο τύπος επιλέγεται περισσότερο σε περιοχές με υγρό λίμα χωρίς δυνατούς ανέμους.
- Εκτατικός τύπος: Είναι ο τύπος που προτιμάται περισσότερο λόγω του ότι δεν επηρεάζεται από ανέμους και δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη συντήρηση.
- Ημιεντατικός τύπος: Είναι ο τύπος στέγης που επιλέγουμε για περισσότερες επιλογές υλικών, μεγεθών και φυτευτικών συνδυασμών.
Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί κατά τη μελέτη και την κατασκευή μιας φυτεμένης στέγης. Η μορφή της επιφάνειας που θα φυτευτεί, θα πρέπει να είναι κατάλληλη για τη χρήση αυτή. Το δώμα ή η στέγη πρέπει να είναι στατικά επαρκές λόγω των πρόσθετων φορτίων που θα υπάρχουν. Πολύ σημαντική επίσης είναι η στεγανοποίηση της οροφής και η απορροή των όμβριων υδάτων. Επιπλέον, πρέπει να γίνει σωστή επιλογή του χώματος και των φυτών, τα οποία πρέπει να επιλεγούν βάσει των κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή που θα εγκατασταθεί η πράσινη στέγη.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γίνει σωστή μελέτη της φυτεμένης στέγης αλλά και να επιλεχθούν τα κατάλληλα συνεργεία που θα την εγκαταστήσουν. Λόγω της ιδιαίτερης τεχνογνωσίας που απαιτείται μόνο η σωστή μελέτη και κατασκευή θα επιτρέψουν στο χρήστη να «απολαύσει» τα οφέλη μιας τέτοιας επιλογής.

Κάτι σάπιο υπάρχει στο ....... βασίλειο της Επανομής,

 

από τον " Αιθερόπλωο "

Κάτι σάπιο υπάρχει στο ...βασίλειο της Επανομής, (δανείζομαι μία δική σου έκφραση) και ιδιαίτερα στους φορείς, συλλόγους, σωματεία, των Διοικητικών τους Συμβουλίων, των μελών τους, και των λαλίστατων κατά τα άλλα πολιτών της.

Νιρβάνα, ραστώνη, ωχαδερφισμός, θανάσιμη αδιαφορία, γραφικότητα σε επίπεδα γελοιότητας, ανίερες έως και σαχλές ''συζητήσεις'' περί Αλβανών, (ανδρώθηκε ήδη η δεύτερη γενιά εξ αυτών, και μάλιστα εξελληνισμένη) ''Ρωσοπόντιων'', - των όμορων Δημ.Κοινοτήτων - και τελευταία των Πακιστανών, Ιρακινών (και δεν έχουμε ούτε δείγμα αυτουνών) και έτερων φυλών.

Χαβαλές και μπουρδολογία να περνάει η ώρα, να πάμε για ρακί, για φαί, και φυσικά τ΄ απογευματινό νουμπέτι. Το χρέος μας το κάναμε, «σχολιάσαμε» την επικαιρότητα, κι γι΄ αύριο έχει ο γιαραμπής. Εξ άλλου αυτό κάνουμε εδώ και δεκαετίες. Γιατί να το αλλάξουμε τώρα ?

Δεν μας αγγίζει τίποτα, δεν συμβαίνει τίποτα, και φυσικά για μας δεν έχει αλλάξει τίποτα.

Εξαντλούμε με περισσή ενέργεια τα ''συναισθηματικά'' μας αποθέματα για τις μεταγραφές της τοπικής ''Π.Α.Ε'', και για το πως θα εκμαιεύσουμε το μπαγιόκο για την επόμενη "αγωνιστική" περίοδο, και φυσικά γιατί..... θα πρέπει να μας νοιάζει αν έχουν γίνει οι απαραίτητες και ''προβλεπόμενες'' συντηρήσεις, στα σχολικά κτίρια ή για τον αν θα έχουν πετρέλαιο για τον χειμώνα?

Φωνακλάδες χωρίς αιτία, και εκεί που υπάρχει αιτία μουλουμουτούμε τάχα διαμαρτυρόμενοι.

Τότε μας έφταιγε ο ''Καποδίστριας'', τώρα μας φταίει ο ''Καλλικράτης''.

Όυτε και τότε μας έννοιαξε, ούτε και τώρα μας νοιάζει.

Δεν κουνήσαμε, και δεν κουνάμε το δακτυλάκι μας, παρ' ότι δημιουργήθηκαν, δημιουργούνται, και διογκώνονται τόσα προβλήματα στον οικισμό.

Θιασώτες μιάς εξ αρχής στρεβλής κοινωνίας που παραπαίει πολιτισμικά, κοινωνικά και οικονομικά. Δεν μας έσωσαν, και δεν μας σώζουν τα εκατό χιλ. στρέμματα (εξ άλλου τα μισά απ' αυτά έχουν πουληθεί) αλλά ούτε και τα σαράντα χλμ. παραλιών που παραμένουν αναξιοποίητες ή έχουν εκχωρηθεί σε ιδιώτες αμισθί, ή μέρος αυτουνών έχουν καταπατηθεί, καταστρατηγηθεί και ρημάξει (βλέπε κάμπινγκ-πρώην Ε.Ο.Τ.) απ' την εγκληματική αδιαφορία των Δημοτικών ''αρχόντων'', συμβούλων, αλλά και από την αδράνεια και ενίοτε και μαλθακότητα των συμβούλων της εκάστοτε αντιπολίτευσης. (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων.

Βέβαια, στην αντίπερα όχθη αυτής της κατά τεκμήριο αδιάφορης κοινωνίας, υπάρχει μιά διαφορετική λογική, που συνέβαλλε και συμβάλλει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα για ότι γίνονταν και γίνεται σ' αυτόν τον κατά τα άλλα ευλογημένο τόπο, όπως αρέσκονται να τον αποκαλούν κάποιοι. 'Άνθρωποι που ζυμώθηκαν με τα προβλήματα αυτού του τόπου, ανάλωσαν αρκετό από τον πολύτιμο προσωπικό τους χρόνο, σε μια κοινή προσπάθεια επίλυσης πολλών εξ αυτών η επιδιώκοντας μέσα κοινωνικές πρωτοβουλίες, Δημοτικές κινήσεις και περιβαλλοντικούς συλλόγους για ποιότητα ζωής, σεβασμό στο περιβάλλον, προάσπιση και ανάδειξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μέσα απ' την μαγάρα ενός τουρκομπαρόκ κατεστημένου.

Και φυσικά παρά τις αντιξοότητες, πολλά πράγματα καρποφόρησαν και πολλά δρομολογήθηκαν.

Εν τούτω :

ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΠΑΝΟΜΗΣ. Με μπροστάρη την νεολαία. ΕΛΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Υ.Γ Πέστε τους ότι δεν φύγαμε. Είμαστε εδώ. Και έχουμε μπόλικη δουλειά να κάνουμε.

Αντώνης Παρταλιός

ΟΧΙ στο ξεπούλημα του νερού !!!

ΟΠΟΥ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΓΙΝΕ ΕMΠΟΡΕΥMΑ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ

Η ιδιωτικοποίηση του νερού φέρνει εκτόξευση τιµών, εξώσεις, χρέη, ανεργία, διακοπές υδροδότησης ακόµη και θανάτους! Διαβάστε το πρώτο μέρος της έρευνας και δείτε τι έγινε σε Βουλγαρία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Αυστραλία, Καναδά, Παρίσι.
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων που εφαρµόστηκε η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, το αποτέλεσµα ήταν υψηλό κοινωνικό κόστος, που δεν επέλυσε τα προβλήµατα λειτουργίας και υποδοµής, καθώς οι εταιρείες στοχεύουν (και τελικά αποκοµίζουν) τεράστια κέρδη. Ειδικά στο νότο, η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης προωθείται ακόµη ως λύση στις επενδυτικές ανάγκες που προβάλλονται ως πρώτη προτεραιότητα. Ακριβώς αυτό που ζούµε στην Ελλάδα δηλαδή. Όταν άλλοι αποφάσισαν ότι εµείς έχουµε πρόβληµα χρέους, προτάθηκε ως άµεση προτεραιότητα εµείς να πουλήσουµε τα νερά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και αυτό είναι οι…
επενδύσεις. Ελάτε να εξετάσουµε πού οδήγησαν τέτοιου τύπου επενδύσεις άλλες χώρες που βιώνουν την εµπειρία της ιδιωτικοποίησης εδώ και χρόνια…


ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: 6.000 άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους

Η ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βουλγαρία ήταν µέρος του προγράµµατος λιτότητας που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, υποσχόµενο αποτελεσµατικότητα αλλά κυρίως ΕΠΕΝ∆ΥΣΕΙΣ. (Τα ίδια Παντελάκη µου, τα ίδια Παντελή µου).
Τελικά, επενδύσεις δεν έγιναν. Εγιναν όµως τα ακόλουθα, ως συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού:
● Αύξηση της τιµής του νερού τουλάχιστον 12%.
● Σκάνδαλα διαφθοράς από το 2005, για υψηλές αµοιβές. Ο ∆ιευθύνων Σύµβουλος παίρνει 400.000 ευρώ το χρόνο. (Φανταστείτε πόσο θα παίρνει εδώ).
● 100άδες νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν από το δίκτυο ύδρευσης, επειδή δεν είχαν να πληρώσουν.
Συγκεκριµένα, χίλια νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν µόνο το 2011 ενώ εκκρεµούν ακόµη 5.000 δικαστικές υποθέσεις ανθρώπων που δεν µπορούσαν να πληρώσουν.
● Σε 370 οικογένειες στη Σόφια, έγινε έξωση επειδή δεν µπορούσαν να πληρώσουν τις ∆ΕΚΟ.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Εδωσαν σε ιδιώτες ακόµα και τα ποτάµια!

Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε το 1993 υποτίθεται για την ανάπτυξη της βιοµηχανίας νερού. Το 2008 πουλήθηκε η δηµόσια Αquapor, που τότε ήταν ανάδοχος συµβολαίων σε 24 δήµους. Η νοµοθεσία άλλαξε και επέτρεψε στους ιδιώτες αναδόχους να ελέγχουν ολόκληρα υδρογραφικά διαµερίσµατα, κοίτες ποταµών, υδραυλικές υποδοµές, φράγµατα, λιµάνια αλλά και να πάρουν εξουσιοδότηση να δίνουν άδειες, να συλλέγουν φόρους, να εποπτεύουν και φυσικά… να εξασφαλίζουν κέρδη.
Οι δήµοι που είχαν προσχωρήσει στο σύστηµα αυτό και έγιναν πελάτες του group αναγκάστηκαν να αγοράζουν νερό για να διαχειρίζονται τα απόβλητα σε πολύ υψηλές τιµές. Οι αρχές επέβαλαν επίσης «µίνιµουµ κατανάλωση νερού» πολύ µεγαλύτερη από τις πραγµατικές απαιτήσεις µε αποτέλεσµα να χρεώνονται αλόγιστα οι δήµοι.
Οι εργαζόµενοι στους ιδιώτες ήρθαν αντιµέτωποι µε αυξηµένες ώρες και όγκο εργασίας, εκ περιτροπής εργασία και υποβάθµιση των εργασιακών συνθηκών.
Σήµερα, υπάρχει πίεση στις Αρχές για ιδιωτικοποίηση της Aguas de Portugal group.
Τα τρία µεγαλύτερα κόµµατα, το Σοσιαλδηµοκρατικό (PSD), το ∆ηµοκρατικό (CDS) και το Σοσιαλιστικό κόµµα (PS) ενώ το 2004 ήταν εναντίον της παράδοσης της ύδρευσης σε ιδιώτες, σήµερα, κατ’ επιταγή της τρόικας έχουν συµπεριλάβει την πώληση της Aguas de Portugal µέσα στο µνηµόνιο.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Πανταχού παρούσα η γαλλική Σουέζ…

Η ιδιωτικοποίηση ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του 1980. Σήµερα, περίπου το 50% των υπηρεσιών ύδρευσης είναι σε ιδιωτικά χέρια. Το 90% των ιδιωτών ελέγχονται από την Αgbar, θυγατρική της γαλλικής Suez και από την Αqualia του FCC group που συνδέεται µε την άλλη πολυεθνική, τη Veolia.
Αυτό που έγινε απολύτως κατανοητό στους Ισπανούς (από την εµπειρία τους µε το ιδιωτικοποιηµένο νερό) είναι ότι δεν γλιτώνουν τα χρέη ό,τι και να γίνει. ∆ηλαδή, ακόµη και αν µια δηµόσια υπηρεσία πουληθεί σε ιδιώτες, τα χρέη της… τα πληρώνουν φυσικά και πάλι οι πολίτες µιας και καλούνται να καλύψουν τα επιτόκια δανεισµού του νέου αγοραστή – ιδιώτη. Τα χρέη που υπήρχαν, δεν τα πληρώνει ο νέος ιδιώτης. Απλά δεν τα πληρώνει ούτε το κράτος και τα ρίχνει στις πλάτες των πολιτών, του γνωστού υποζυγίου. Αυτό κερδίζει µια κυβέρνηση από µια ιδιωτικοποίηση. Να µετακυλήσει τα χρέη της µε έµµεσο τρόπο και πάλι στους πολίτες.
Οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ισπανία επίσης πάσχουν από θέµατα διαφάνειας. Για παράδειγµα τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της εταιρείας ύδρευσης της Μαδρίτης Canal Isabel II, δεν έχουν δει το φως της δηµοσιότητας ούτε έχουν δικαιολογηθεί.

ΙΤΑΛΙΑ: 61,4% ακριβότερο το νερό σε µιά 10ετία!

Η ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ιταλία ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του 1990. Μετά από 15 χρόνια, η νοµοθεσία υποχρεώνει όλες τις επιχειρήσεις νερού να κατοχυρώνονται ως SpA (ανώνυµες εταιρείες) αµιγώς ιδιωτικές ή σε συνδυασµό µε δηµόσια ιδιοκτησία. Ετσι την ύδρευση την διαχειρίζονται ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν στόχο το κέρδος.
Τα τιµολόγια νερού αυξήθηκαν από το 1997 ως το 2006 κατά 61,4% έναντι του πληθωρισµού που αυξήθηκε κατά 25% και της απασχόλησης που έπεσε κατά 30%.

ΜΑΡΟΚΟ: Και στην Καζαµπλάνκα η Σουέζ…

Οσο το Μαρόκο ήταν γαλλικό προτεκτοράτο, το σύστηµα ύδρευσης και αποχέτευσης το διαχειρίζονταν γαλλικές εταιρείες. Το 1956, το Μαρόκο γίνεται ανεξάρτητο κράτος και η παροχή νερού περνά στην ευθύνη δηµοτικών εταιρειών κοινής ωφέλειας. Στα µέσα της δεκαετίας του ‘90, η κυβέρνηση του Μαρόκο αποφασίζει την εκ νέου ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης και της αποχέτευσης και η χρονιά σταθµός είναι το 1997 όταν η κοινοπραξία Lydec (το 35% κατέχει η γαλλική Suez) αναλαµβάνει τα νερά της Καζαµπλάνκα. Ακολούθησε και η πρωτεύουσα Ραµπάτ µε την εταιρεία Redal ενώ, την επόµενη χρονιά, η γαλλική Veolia ανέλαβε τα νερά στις πόλεις Ταγγέρη και Τετουάν. Σ’ αυτή τη δεύτερη φάση της ιδιωτικοποίησης του νερού στην ιστορία τους, οι Μαροκινοί είδαν την τιµή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω…

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Σουέζ και στο Μπουένος Αϊρες

Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε το 1993 µε το σύστηµα ύδρευσης – αποχέτευσης του Μπουένος Αϊρες να περνά στα χέρια της σηµερινής Suez.
Μετά από 4 χρόνια, διαπιστώθηκε ότι η πολυεθνική τηρούσε µόνο το 45% των υποχρεώσεών της όσον αφορά στις νέες συνδέσεις. Μετά από 10 χρόνια, διαπιστώθηκε ότι γινόταν επεξεργασία µόνο στο 12% των λυµάτων, ενώ η υπόλοιπη ποσότητα διοχετευόταν στον ποταµό Ρίο Ντε Λα Πλάτα.
Το δίκτυο επανακρατικοποιήθηκε το 2006, µετά από έντονες διαµαρτυρίες των κατοίκων που αρνιόντουσαν να πληρώσουν.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Σουέζ και στο Σίδνεϋ

Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του ΄90. Λίγο καιρό αφότου ανέλαβε και εκεί την ύδρευση η γαλλική Suez, το νερό του Σίδνεϊ βρέθηκε µολυσµένο.

ΚΑΝΑ∆ΑΣ: «Απόρρητη πνευµατική ιδιοκτησία» το µολυσµένο νερό

Τουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού µολύνθηκαν από το βακτήριο E coli στο Walkerton, ύστερα από τη ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού. Η ιδιωτική εταιρεία χαρακτήρισε τα αποτελέσµατα των ελέγχων «απόρρητη πνευµατική ιδιοκτησία» και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.

Παρίσι: Ανέλαβε ο δήµος, µείωσε τις τιµές, αύξησε τα έσοδα

Από το 1985 τη διαχείριση του συστήµατος ύδρευσης της γαλλικής πρωτεύουσας είχαν δύο ιδιωτικές εταιρείες (που πρωταγωνιστούν παγκοσµίως), η Veolia και η Suez. Ωστόσο το Νοέµβριο του 2008, το δηµοτικό συµβούλιο της γαλλικής πρωτεύουσας αποφάσισε να δηµιουργήσει τη δηµοτική εταιρεία Eau de Paris η οποία ανέλαβε από το 2010. Αυτή η πρωτοφανής «επανακρατικοποίηση», που αποφασίστηκε από το ∆ήµαρχο Μπετράν Ντελανοέ, απέφερε τελικά εντυπωσιακά αποτελέσµατα. Τα τιµολόγια νερού µειώθηκαν κατά 8% σε σχέση µε το 2009 και παρόλα αυτά, υπήρξε και εξοικονόµηση 35 εκ. ευρώ σ’ ένα χρόνο (µε τα µειωµένα τιµολόγια). Είναι µάλιστα χαρακτηριστικό ότι δεν είχε προηγηθεί κοινωνική αντίδραση, που πίεσε προς αυτή την κατεύθυνση. Την επανακρατικοποίηση του νερού την αποφάσισε ο ∆ήµαρχος του Παρισιού αποκλειστικά και µόνο µετά από ψύχραιµες αναλύσεις και έλεγχο στα οικονοµικά δεδοµένα. Ο άνθρωπος ερεύνησε και κατέληξε στο συµπέρασµα ότι αν το νερό ξαναπεράσει στον έλεγχο του ∆ήµου, θα είναι και καλύτερο και φθηνότερο. Τόσο απλό. Και τόσο δύσκολο να το καταλάβουν οι δικοί µας. Εκτός και αν δεν θέλουν να το καταλάβουν µε τίποτα και τους αρκεί µόνο να είναι συνεπείς… στις εντολές της τρόικας.

Read more: http://www.oparlapipas.com/2012/08/mm.html#ixzz233yfAchf